Η Χαλκίδα είναι η πρωτεύουσα της Εύβοιας και μια από τις αρχαιότερες ελληνικές πόλεις. Πήρε το όνομά της από τον χαλκό και έχει ως “έμβλημα” τα δύο φυσικά λιμάνια του Ευρίπου.

Παραθαλάσσια, κοσμολίτικη περιοχή που διατηρεί τόσο τα αστικά, όσο και τα νησιωτικά χαρακτηριστικά. Συνδυάζει πυκνότητα πληθυσμού (περίπου 100.000 κατοίκους), έντονους ρυθμούς και την τεχνολογική ανάπτυξη ενός μεγάλου αστικού κέντρου με την ηρεμία και τη φυσική ομορφιά που προσφέρει η ακτογραμμή της.

Λόγω της μικρής χιλιομετρικής απόστασης από την πρωτεύουσα της χώρας (75 km), έχει εξελιχθεί σε προάστιό της, με την οποία συνδέεται οδικώς και σιδηροδρομικώς. Το ίδιο κοντά είναι και το Διεθνές Αεροδρόμιο της Αθήνας.

Η πόλη έχει έντονη ζωή την ημέρα, αλλά και τη νύχτα. Τσιπουράδικα, ουζερί, εστιατόρια, ψησταριές και καταστήματα γρήγορου φαγητού διαγωνίζονται στις γαστριμαργικές απαιτήσεις επισκεπτών και κατοίκων. All day café, μικρά μπαρ, mainstream χώροι και μουσικές σκηνές συμπληρώνουν το παζλ της διασκέδασης, την ώρα που στις σταθερές επιλογές ψυχαγωγίας υπάρχουν πάντα μουσεία, αθλητικοί χώροι, θέατρο και κινηματογράφος.

Από την παραλία της Χαλκίδας ξεκινούν οι περιηγήσεις του Sail Evia για το Βόρειο Ευβοϊκό.

Σύντομο Ιστορικό Προφίλ

Ίσως η μεγαλύτερη αποικιακή ελληνική πόλη της αρχαιότητας. Σταυροδρόμι πολιτισμών ανά τους αιώνες, στήριξε την ανάπτυξή της στη γεωστρατηγική θέση που της προσφέρει ο έλεγχος των Στενών του Ευρίπου.

Οι Χαλκιδείς βρέθηκαν παντού, από τη Θράκη και τη Χαλκιδική ως τη Σικελία. Στους αποίκους της Χαλκιδικής συγκαταλέγεται και η μητέρα του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Αριστοτέλη, ο οποίος πέρασε στη Χαλκίδα τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του και απεβίωσε στο σπίτι της μητέρας του.

Τα βυζαντινά χρόνια η Χαλκίδα γνώρισε περίοδο νέας ακμής, ειδικά του εμπορίου, η οποία συνεχίστηκε την περίοδο της ενετοκρατίας και ολοκληρώθηκε με την κατάληψή της από τους Τούρκους κατακτητές το 1470 μ.Χ. Απελευθερώθηκε το 1833 και ξεκίνησε να ανακάμπτει. Στους βαλκανικούς πολέμους μετατράπηκε σε ένα απέραντο στρατόπεδο ανεφοδιασμού για τον ελληνικό στόλο και τους σιδηροδρόμους.

Μετά την μικρασιατική καταστροφή, το 1922, δέχτηκε μεγάλο κύμα προσφύγων που έκτισαν τη συνοικία Νέαπολη, αλλά και τις γειτονικές πόλεις της Νέας Λαμψάκου και της Νέας Αρτάκης, ενώ βίωσε σκληρά την ιταλική και γερμανική κατοχή την περίοδο 1941-1944.

Η Χαλκίδα γέννησε σπουδαίες μορφές του σύγχρονου ελληνικού πνεύματος και των τεχνών, όπως τον συγγραφέα και ποιητή Γιάννη Σκαρίμπα, το μουσουργό Νίκο Σκαλκώτα, τους ηθοποιούς Ορέστη Μακρή και Έλλη Λαμπέτη και το ζωγράφο Δημήτρη Μυταρά.